Tijdens de OERsterk coach opleiding hadden we een training over hoe je een blog schrijft. Er staat ook een prachtig boek in mijn kast met tips en trucs om de meeste inspirerende, grammaticaal perfecte en best leesbare blogs te schrijven waar iedereen blij van wordt.
Waarom zou je denken? Nou omdat ik vind dat iedereen lekker zichzelf mag zijn en moet doen waar hij gelukkig van wordt. Ik word gelukkig van teksten schrijven, gewoon zo uit de losse pols. Met onderwerpen die mij bezig houden, die spontaan in mij opkomen of die op dit moment in mijn omgeving leven.
Bij het idee dat dit aan allerlei eisen moet voldoen haak ik af en dus komt er geen letter op papier. Het is ongelooflijk hoeveel toffe blogs ik al in mijn hoofd heb geschreven, maar niemand die ze leest als ik ze niet echt schrijf en publiceer. Want echt, terwijl ik dit schrijf is mijn brein al aan het bedenken of mijn alinea’s niet te lang zijn of welke koptekst er boven zou moeten. Om gek van te worden. Is het perfectionisme, faalangst, onzekerheid of gewoon eigenwijsheid wat me tegenhoudt om gewoon te doen wat voor mij goed voelt?
Waarom moet alles direct perfect vroeg ik me vanmorgen af. Alsof een kind in één keer opstaat en goed loopt. We leren alles toch met vallen en opstaan? Wie maakt me wat als ik niet de juiste alinea lengte heb, als mijn teksten grammaticaal niet perfect zijn of ik simpelweg niet de inspiratie heb om een nieuwe koptekst te bedenken. Gaat het om het perfecte plaatje of om de inhoud?
We zijn in het hedendaagse altijd bezig met het perfect te doen voor de buitenwereld, eerst zeker weten dat je iets kunt of weet voordat we het naar buiten brengen. Want stel je voor dat je op je bek gaat! Dat willen we niet en dus houden we onze mond, wachten we met het starten van ons eigen bedrijf of gaan we toch maar niet naar die ene sportclub.
Ik ben verre van perfect, hou niet van de puntjes op de i en heb nog niet alle wijsheid en kennis die ik zou willen. Ik wil gewoon doen; rennen; springen; vallen en weer opstaan. Ik wil mijn boodschap uitdragen, ik wil mijn missie gaan leven en niet meer wachten op het perfecte moment, want wanneer is dat? Morgen, volgende week, volgend jaar? Wanneer is het perfect, wanneer weet ik genoeg, zou die dag überhaupt ooit komen?
Nee lieve mensen, van mij krijgen jullie een pure blog, geschreven vanuit mijn hart, met hier en daar een spelfout en een vergeten koptekst. En op social media ben ik waarschijnlijk ook niet de beste poster, met de mooiste foto’s of de meeste gelikte uitspraken. Ik start mijn bedrijf zoals ik ben: perfect in imperfectie, comfortabel in het oncomfortabele, regelmatig in het onregelmatige. Precies zoals ik jullie ook graag zie! Be happy, just the way you are!